Dziś przemówią GADAJĄCE GŁOWY. Co bardziej spostrzegawczy skojarzą okładkę albumu ze zdjęciem, które pojawiło się w moim ostatnim artykule:
@lugoshi/cyberkaznodzieja-v2-0
"Obnażony" - taki tytuł nosi ósmy album studyjny amerykańskiej, kultowej już grupy Talking Heads. Taki też tytuł mógłbym nadać tryptykowi opowiadającemu o kondycji ludzkiej. Wyprostowanej Istocie, o głowie pełnej marzeń, niosącej na plecach bagaż życiowych trosk, rozterek i doświadczeń. Rozdartej pomiędzy anielską empatią i zwierzęcymi atawistycznymi instynktami. Refleksyjnej, zarazem zagonionej w technologicznym kieracie nieskończoności.
David Byrne, charyzmatyczny wokalista grupy, tworząc płytę spróbował pogodzić przeciwstawne żywioły drzemiące w każdym z nas. Aby album był doskonały i klimatyczny udał się z kolegami do Paryża, gdzie dobrał sobie międzynarodową, szaloną grupę muzyków i stworzył ... niesamowite dychotomiczne dzieło. Teksty powstały w dużej mierze jako owoc nieskrępowanej improwizacji. Muzyka to fascynująca mikstura przyrządzona w paryskim, artystycznym, kolorowym sosie. Album, to patrząc z jednej strony, mieniący się kolorowymi, dumnie stroszonymi piórami paw, wabi przez pięć pierwszych utworów. Z drugiej strony, słuchacz/czka w trakcie kolejnych sześciu utworów pogrąża się w kałuży rozpaczy, gdy muzycy Talking Heads pochylają się nad ciemnymi obszarami ludzkiej kondycji. Czyżby pesymistycznie, używając li tylko arytmetycznego "szkiełka i oka", 5:6 szala przechyla się nieznacznie ku "ciemnej stronie mocy"? Czy obnażony odmieniec z okładki trzyma klucz do tej zagadki? Może nie jesteśmy tacy wspaniali? Sami siebie oprawiliśmy w złocone ramy, ale czy słusznie?
Weźmy się do świątecznych porządków.
Zaraz po rozpakowaniu CD z szeleszczącej folijki i wsadzeniu do odtwarzacza, okazało się, że muzyczny początek jest bardzo energetyczny i idealnie nadaje się jako podkład muzyczny do ... sprzątania.
Za żadne skarby! Powtarzam za żadne skarby nie przekraczaj podczas sprzątania, drogi czytelniku/czko bariery 5 utworu.
Twoje porządkowe plany legną w gruzach, a Ty zaczniesz załamywać ręce, zastanawiając się dlaczego Ty i twoi współplemieńcy, nie możecie wygonić z siebie prymitywnego i złego luda.
Posprzątane. Będzie.
Właśnie z tej pesymistycznej II części płyty pochodzi mój ulubiony utwór 'COOL WATER'. Fenomenalny tekst i narastająca, wstrząsająca muzyka, tak samo za każdym razem stawiają mnie bezbronnego, pod ścianą płaczu zbudowaną geniuszem artysty Davida Byrne'a.
Mistrzu prowadź.
Płytę zaczyna skoczna piosenka o kolejnym mordzie politycznym.
"Blind" – 4:58
Masz kolegę w korpo? Najlepiej w dziale handlowym? Mr Jones może? I Ciebie zaprasza na balangę.
"Mr. Jones" – 4:18
Czy rzeczywiście nie potrzebujemy ciuchów i kasy? Ja Rybka, Ty Rzeka. Ja Tarzan, Ty Jane...
"Totally Nude" – 4:10
Idziemy raźnym krokiem PROSTO, tylko czy kierunek jest dobry?
"Ruby Dear" – 3:48
Trawa jest wieczna. I kwiatki.
"(Nothing But) Flowers" – 5:31
Tu należy zakończyć sprzątanie. Jeżeli sprzątanie nie zostało zakończone, należy włączyć ponownie utwór nr 1. Ostrzegałem.
Poważnie.
"The Democratic Circus" – 5:01
"The Facts of Life" – 6:25
Droga donikąd?
"Mommy Daddy You and I" – 3:58
Czas...
"Big Daddy" – 5:37
"Bill" – 3:21 (CD/cassette-only)
Day by day
Whistle while you work
Our backs are breaking
Up from hollow earth
From end to end
The noise begins
In the human battle stations
And the big one's coming in
Work, work, work, work
Work till holes are filled
Work, work, work, work
Bags of bone and skin
Lovers hold hands
Tossing their heads
Tangled in hair
Tied to earth
With skin and glue
Czy nie jesteśmy z tej samej gliny?
"Cool Water" – 5:10
Kim jesteśmy, czy tylko, jak śpiewa artysta, bezwolnymi instynktom, workami z kości i skóry?
Rano, TOTALNIE OBNAŻENI, jeszcze ŚLEPI obmywając twarz ZIMNĄ WODĄ, możemy czasami zadać sobie to pytanie, ruszając w kierat kolejnego dnia...
Trzeci i ostatni element tryptyku: @lugoshi/automaton