Pomimo, że wydarzyło to się stosunkowo niedawno, dziś już mało kto o tym pamięta, ale w czasie gdy to się działo miało to ogromne znaczenie. Pięćdziesiąt siedem lat temu w kwietniu 1961 roku radziecki premier Nikita Chruszczow w oficjalnej nocie dyplomatycznej oskarżył Stany Zjednoczone o inwazję na Kubie, 18-tego kwietnia 1961 roku amerykański prezydent John F. Kennedy oficjalnie odpowiedział na zarzuty Moskwy, że informacje, które posiada premier Chruszczow są nieprawdziwe, gdyż Stany Zjednoczone nie zaatakowały Kuby i nie planują zbrojnej interwencji na Kubie. Obecnie wiemy, że to było kłamstwo.
Mural rewolucja kubańska
Jeszcze przed inauguracją Centralna Agencja Wywiadowcza (CIA) poinformowała prezydenta Kennedy'ego o swoim planie, opracowanym pod rządami prezydenta Eisenhowera, o stworzeniu specjalnych sił operacyjnych złożonych z kubańczyków przeciwnych władzy Fidela Castro, z których większość żyła "na uchodźctwie" w USA. Celem tej operacji była inwazja na Kubę, w celu obalenia reżimu Castro. Wydaje mi się to niewiarygodne, ale CIA najwyraźniej uważała, że poglądy wyrażone przez przeciwników Castro mieszkających na Florydzie są reprezentatywne dla poglądów ogólnej kubańskiej ludności na Kubie. Kubańczycy na emigracji mieli naprawdę świetną siłę perswazji, albo powiedzieli CIA dokładnie to, w co agencja chciała uwierzyć. Albo jedno i drugie.
Przekonany przez CIA, prezydent Eisenhower zatwierdził plan w marcu 1960 roku, CIA utworzyła tajne obozy szkoleniowe dla specjalnych sił operacyjnych w Gwatemali, a do listopada 1960 roku agencja dysponowała niewielką armią, wyszkoloną i gotową do desantu i prowadzenia wojny partyzanckiej na Kubie.
W przypadku powodzenia operacji CIA miała już wybranego José Miró Cardona na człowieka, który został by "tymczasowym prezydentem Kuby" po planowanej inwazji. Cordona przekonał agentów CIA, że jest prawdziwym przywódcą przeciwników rządu Castro, przebywających na "wygnaniu" w USA. Wcześniej był kubańskim premierem, po objęciu władzy przez Castro, został pozbawiony urzędu, co prawda proponowano mu funkcję ambasadora, ale odmówił, poprzez ambasadę argentyńską w Hawanie uciekł do Stanów Zjednoczonych, gdzie zaangażował się w działalność „Kubańskiego Demokratycznego Frontu Rewolucyjnego” składającego się z nieszczęśliwych kubańskich emigrantów na Florydzie.
Operacja CIA miała być tajna, ale było to jednak bardzo trudne do realizacji przy zaangażowaniu tak dużej liczby cywilów. Organizacja i plany inwazji stały się mniej lub bardziej powszechną wiedzą pośród kubańczyków w Miami, gdzie kubański przywódca również miał swoich informatorów. W związku z tym wywiad kubański był w stanie poinformować Castro o obozach szkoleniowych w Gwatemali już w październiku 1960 roku, następnie prasa informowała o rozwoju sytuacji.
Mapa przedstawiająca lokalizację Zatoki Świń
Inwazja zaczęła się źle. Osiem bombowców B-26 z demobilu zaadoptowanych przez CIA z namalowanych kolorami kubańskich sił powietrznych opuściło Nikaraguę, żeby zbombardować kubańskie lotniska. Jak to często w historii bywało bombowce zbombardowały wiele celów, jednakże pozostawiły większość kubańskich sił powietrznych w stanie nienaruszonym, operacyjnym i zaalarmowanym. Później gazety opublikowały nawet zdjęcia przemalowanego samolotu B-26, które oczywiście demaskowały amerykańskie wsparcie dla inwazję. Prezydent Kennedy odwołał drugi nalot lotniczy, a powinien anulować całą operację. Ale nie zrobił tego. W dniu 17 kwietnia 1961 roku "emigracyjne" siły kubańskie, znane jako Brygada 2506, uderzyły w plaże wzdłuż Zatoki Świń i natychmiast znalazły się pod ciężkim ostrzałem ze strony broniących się kubańczyków. Kubańskie siły powietrzne ostrzeliwały atakujących na plaży, zatopiły dwa statki eskorty i zniszczyły około połowy wsparcia lotniczego CIA. Atakujący tłumaczyli później, że zła pogoda przeszkadza siłom lądowym, które musiały radzić sobie z rozmoczonym sprzętem i niewystarczającą ilością amunicji, ale cała operacja była źle zaplanowana i przeprowadzona pod każdym względem, przede wszystkim pod względem bezpieczeństwa.
W ciągu następnych 24 godzin około 20 tysięcy kubańskich żołnierzy zbliżyło się do plaży, a kubańskie siły powietrzne posiadały się pełną kontrolą w powietrzu. W tym, co muszę uważać za niekompetentną akcję wojskową, prezydent Kennedy autoryzował "parasol powietrzny" o świcie 19-tego kwietnia, dzień po tym, jak odpowiedział radzieckiemu premierowi Chruszczowowi, że USA nie atakują Kuby. W ramach "parasola powietrznego" sześć nieoznakowanych amerykańskich myśliwców A4D-2N Skyhawk zostało wysłany jako eskorta, aby bronić samoloty B-26 wciąż latające w celu wsparcia sił lądowych. Zgodnie z ogólnym schematem tej operacji CIA, samoloty B-26 przybyły godzinę później, niż oczekiwano od eskorty myśliwców, najprawdopodobniej różnica wynikała z różnych stref czasowych w Nikaragui i Kubie. B-26 zostały zestrzelone przez Kubańczyków. Część agentów CIA katapultowała się do morza, a reszta została zabita lub schwytana. Natomiast około 1200 członków Brygady 2506 poddało się. Schwytani żołnierze Brygady 2506 pozostali w niewoli kubańskiej przez 20 miesięcy, ponieważ rząd Stanów Zjednoczonych negocjował z Kubańczykami umowę w sprawie ich uwolnienia, rząd w Hawanie otrzymał 53 miliony USD w ramach rekompensaty w postaci pożywienia i lekarstw.
_during_the_Bay_of_Pigs_Invasion_in_April_1961.jpg)
Douglas A-4 Skyhawks biorące udział w operacji
Prezydent John F. Kennedy nigdy nie zapomniał o całkowitym fiasku operacji CIA w Zatoce Świń, w końcu działo się to z jego upoważnienia i to on jako Naczelny Dowódca ponosił pełną odpowiedzialność. W kolejnych latach administracja prezydenta Kennedy'ego zainicjowała "Operację Mongoose", kolejny plan CIA, który miał na celu sabotowanie i destabilizację kubańskiego rządu i gospodarki oraz możliwość zamachu na Fidela Castro. Ale to kubańscy cywile najbardziej doświadczyli ekonomicznych aspektów tej polityki, należy również dodać, że to prezydent Stanów Zjednoczonych John F. Kennedy został zamordowany, a Fidel Castro umarł ze starości 25-tego listopada 2016 roku.
Subiektywne opracowanie, które ma na celu przybliżyć czytelnikowi w sposób przystępny wydarzenia historyczne, wspomagałem się materiałami z Wikipedii i innymi. Obrazy pochodzą z Wikimedia na licencji CO0.