Tony Blair i George W. Bush omawiają plany III wojny światowej.
Podchodzi dziennikarz i pyta ich, co ustalili. Tony:
– Zabijemy 20 milionów islamistów i jednego dentystę.
– A czemu dentystę? – pyta dziennikarz.
Tony:
– Widzisz George, mówiłem ci, że nikt nie zapyta o te 20 milionów.
Zacząłem takim czarnym humorem. Bo tak naprawdę ciężko nam sobie wyobrazić takie duże liczby w przypadku danych o ludziach. Raport Rettiga zawiera spis konkretnych osób, ich imion i nazwisk wraz z okolicznościami zaginięcia lub śmierci. Poniższa tablica pamiątkowa to tylko część ze wszystkich poszkodowanych podczas reżimu dyktatora:
O genezie całego raportu w skrócie (za Wikipedią): Raport Rettiga, oficjalnie Raport Narodowej Komisji Prawdy i Pojednania, opisuje przypadki łamania praw człowieka, które skończyły się śmiercią lub zniknięciem osób podczas trwania reżymu Pinocheta w Chile w okresie od 11 sierpnia 1973 do 11 marca 1990 roku.
Raport Rettiga nie jest niestety dostępny w polskiej wersji. W wersji angielskiej liczy 1128 stron z całą masą dat, nazwisk i faktów. Moją uwagę zwróciły ostatnie strony, gdzie w załącznikach można znaleźć statystyki. I chociaż mocno spłaszczają obraz z poprzednich tysiąca stron, to jednak liczby są najprostsze do porównań i podsumowań.
Komisja ustaliła:
- z przyczyn politycznych zostało zabitych 2279 osób,
- dodatkowo w 641 sprawach nie udało się dojść do jednoznacznego porozumienia, czy osoby zostały zabite z przyczyn politycznych,
- kolejne 580 przypadków uznano za pozostające poza mandatem komisji,
- a w 449 sprawach nie ustalono żadnych informacji poza nazwiskami zaginionych osób.
Okoliczność | Liczba | Procent |
---|---|---|
Zabici w sądach wojennych | 59 | 2,59% |
Zabici podczas protestów | 93 | 4,08% |
Zabici podczas rzekomych prób ucieczek | 101 | 4,43% |
Inne egzekucje i śmierci podczas tortur | 815 | 35,76% |
Zniknięcia po aresztowaniu | 957 | 41,99% |
Ofiary politycznie umotywowanych obywateli | 90 | 3,95% |
Przemoc polityczna w 1973 roku | 87 | 3,82% |
Przemoc polityczna na protestach | 38 | 1,67% |
Zabici podczas strzelanin itp. | 39 | 1,71% |
Płeć | Liczba | Procent |
---|---|---|
Kobiety | 126 | 5,53% |
Mężczyźni | 2153 | 94,47% |
Stan cywilny | Liczba | Procent |
---|---|---|
Kawalerowie / panny | 960 | 42,12% |
Żonaci / mężatki | 1172 | 51,43% |
Wdowcy / wdowy | 12 | 0,53% |
Niesprecyzowani | 135 | 5,92% |
Wiek | Liczba | Procent |
---|---|---|
Poniżej 16 | 49 | 2,15% |
16-20 | 269 | 11,80% |
21-25 | 557 | 24,44% |
26-30 | 512 | 22,47% |
31-35 | 287 | 12,59% |
36-40 | 152 | 6,67% |
41-45 | 164 | 7,20% |
46-50 | 97 | 4,26% |
51-55 | 53 | 2,33% |
56-60 | 34 | 1,49% |
61-65 | 15 | 0,66% |
66-70 | 8 | 0,35% |
71-75 | 3 | 0,13% |
Powyżej 75 | 2 | 0,09% |
Niesprecyzowany | 77 | 3,38% |
Kto wie - być może każda z tych śmierci przyczyniła się do upadku dyktatora? Tego statystyki już nam nie powiedzą - najważniejsze, że Chile stało się ponownie państwem demokratycznym.
Ten tekst powstał w ramach Tematów Tygodnia #4. Więcej o tym projekcie można się dowiedzieć w odpowiednim poście.
Jedna osoba pod dwoma nickami.
Marek Szumny - to ja.
@lukmarcus i @marszum.