Cierpienie. Wyrażane w sztuce na setki sposobów na przestrzeni dziejów naszej cywilizacji. Poeci, malarze, rzeźbiarze czy muzycy imając się różnorodnych środków wyrazu próbują przekazać własne uczucia bliźniemu. Cierpią za miliony, spalając się w śmiertelnym tańcu ćmy, tworząc wspaniałe arcydzieła. Artystyczne stany ducha nadwrażliwców czujących wszechogarniający Weltschmerz pozostają zaklęte w pobudzające wyobraźnię artystyczne formy.
Obraz.
Chyba najbardziej znanym obrazem przedstawiającym egzystencjalne cierpienie jest ekspresjonistyczny "Krzyk" Edvarda Muncha.
Oddajmy głos autorowi dzieła:
Szedłem ścieżką z dwojgiem przyjaciół – słońce miało się ku zachodowi – nagle niebo wypełniła krwista czerwień – zatrzymałem się, czując wyczerpanie i oparłem się na barierce – nad czarno-błękitnym fiordem było widać krew oraz języki ognia; – moi przyjaciele szli dalej, a ja stałem tam i trząsłem się z wrażenia – poczułem nieskończony krzyk przepływający przez naturę
źródło: wikipedia
Muzyka polska.
Polskim czołowym muzycznym cierpiętnikiem jawi mi się Artur Rojek. Po piętach przez chwilę próbowała mu deptać Maria Peszek, ale był to tylko chwilowy epizod. Stan Artura wydaje się permanentny i beznadziejny. Dzięki temu pojawiło się i zostało ze słuchaczami wiele piosenek. Jeżeli szukamy porcji porządnego cierpienia to zarówno dorobek grupy Myslovitz jak i solowe dokonania artysty powodują gwałtowny przyrost stężenia depresyjnych myśli. Wisielcza satysfakcja gwarantowana.
Beksa
Pretendentka Awaria w cieniu palm skleciła materiał na płytę "Maria Awaria", co nie dodaje wiarygodności jej poczynaniom, ale utwór broni się sam.
Zwir
Muzyka zagraniczna.
Kierując się podobnymi jak w poprzednim (beznadziejnym) wypadku kryteriami, znajduję jednego wielokrotnego recydywistę smutku, który w słusznym szale burzy ściany, chcąc uwolnić dzieciaki od tyranii systemu. Ten mityczny wojownik-cierpiętnik to naznaczony wojennym piętnem Roger Waters, próbujący przez dziesięciolecia (bezskutecznie) zwalczyć własne traumy, przy użyciu rockowej apteczki.
Comfortably Numb
Miejsce ex aequo z Rogerem i jego twórczością zajmuje Sinead O'Connor. Nie jest tajemnicą, że artystka choruje na dwubiegunówkę i znajduje to odzwierciedlenie w jej twórczości. Wspaniałe koncertowe wykonanie utworu Troy rozwala system i pokazuje prawdziwą twarz artystki. Będąc na Jej koncercie w Spodku darłem się jak opętany by zaśpiewała ten utwór, ale bezskutecznie. W tym okresie nie chciała już tak demaskować swej duszy jak w nagraniu poniżej:
Troy
Film.
Wypłakałem całe morze łez na różnych produkcjach X muzy. Serio. Pamiętam z dzieciństwa radziecki film o psie, który czekał na swojego pana. Pan zachorował i trafił do szpitala. Zrozpaczony pies zaczął na własną rękę poszukiwania. To był chyba najbardziej traumatyczny i depresyjny film mojego dzieciństwa. "Biały Bim, Czarne Ucho"
Za żadne skarby go nie oglądajcie :)
Z nowszych produkcji też jest z czego wybierać. Wyśmienity poemat filmowy w klimacie Duhkha pt. "Da hong deng long gao gao gua" upichcił w 1991r. Yimou Zhang. Dojmujące studium osaczenia, bezwzględnej matni, wbija się w trakcie seansu w głąb duszy widza i zostaje na długo po jego zakończeniu.
Zawieście czerwone latarnie
Jest tyle cierpienia wokół, że dla każdego znajdzie się porcja i wielu z nas ma go czasami, aż nadto. Osoby z artystyczną duszą, wrażliwcy mają ciężej na tym świecie. Ale dzięki tej nadzwyczajnej wrażliwości, my odbiorcy możemy podziwiać dzieła artystów, próbując zrozumieć i objąć swym rozumem ich świat. W odbiorcy rodzi się empatia i zrozumienie dla drugiego człowieka. Okazuje się, że w cierpieniu nie jesteśmy osamotnieni. Poprzez sztukę i budowanie wspólnoty sami możemy próbować znaleźć lekarstwo...
Katharsis.
Koncepcję Oczyszczenia wymyślił podobno już Arystoteles. Według tej teorii podlegamy nieustannej kontroli własnego ego, a z zewnątrz - kontroli społecznej. Artystyczne przeżycie duchowe uwalnia z tych więzów oczyszczając duszę.
Nie pozostaje nic innego, jak napisać kolejny artykuł...