สวัสดีค่ะเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ชาวไทยใน Steemit ทุกๆท่าน.
::: หายไป สองสามวัน คิดถึงจังเลย เผอิญเรา เข้าไปดูหนังสั้น ในยูทูป แล้วทำให้จิต
ตกทันที ไม่อยากจะ ทำอะไรเลย คือไม่มี กะจิตกะใจ จะทำอะไร ทั้งนั้น ก็ดูได้แค่ประ
มาณ ห้านาทีได้มั๊ง มันเป็นหนัง เกี่ยวกับโรงงานนรก มันทำให้ ภาพเก่าๆ ที่เราเคยไป
เอาน้อง ออกมา จากบ้านหลังหนึ่ง เหมือน โรงงานนรกเลย......คนเรา เกิดมาเป็นคน
เหมือนกันแท้ๆแต่ทำไม ถึงกล้า ทำกับคนด้วยกันถึงขนาดนี้ คนอื่นยังไม่เท่าไหร่ แต่
คน ที่เป็นญาติกันเอง ทำกัน ได้ยังไง?
::: เรื่องมันก็ เกิดขึ้นมานาน มากแล้วล่ะ ตอนเรา ยังเป็นเด็ก อายุแค่ สิบสามปี เท่านั้น
เราวางแผน เอาไว้ว่า หลังจาก ที่ น้องชาย คนกลาง เรียนจบ ป.6 แล้ว ถ้ายัง ไม่มีใคร
มารับน้อง ไปเรียนต่อ เราจะ เอาน้อง มาทำงาน อยู่กับเรา ที่ จ.สุพรรณบุรี เพราะตอน
นั้น เราทำงาน เจียรไน พลอย อยู่ที่นั่น เงินเดือนก็ ค่อนข้างดี มีอาหารฟรี พร้อมที่พัก
แต่พอ เราเขียน จดหมาย ไปหาน้อง ปรากฎว่า สายเกินไป เสียแล้ว........น้าของเรา
คือ น้องสาว ของแม่ มารับไป ก่อนแล้ว ทางบ้าน เขียนจดหมาย มาบอก เราว่า (ตอน
นั้น ยังไม่มี โทรศัพท์ ) น้ามารับ น้องชายเรา เพื่อไปเลี้ยง ลูกๆของ เขาเอง ที่จังหวัด
ร้อยเอ็ด......เราจึง พยายาม ติดต่อ ไปที่ จ.ร้อยเอ็ด แต่คำตอบ ที่ได้รับ ยิ่งทำ ให้เรา
ช็อค อย่างมาก ทางร้อยเอ็ด ตอบมาว่า ไม่เคยเห็น น้องชาย ของเราเลย ไม่รู้ด้วยซ้ำ
ว่า หน้าตา เป็นยังไง........อ้าว! แล้วน้อง ของตรู ไปอยู่ ที่ไหนหนอ? เป็นเวลา เดือน
กว่าๆ ที่เราได้พยายาม ตามหาน้อง ด้วยการ เขียนจดหมาย ส่งไปหาเพื่อนๆ และคน
รู้จัก ที่เราคิดว่า เขาน่าจะ รู้เรื่อง ของน้องเรา
::: และแล้ว ในที่สุด เราก็ได้ รับจดหมาย จากคน บ้านเดียวกัน เขาบอกว่า "น้าแกพา
น้องชายแก ไปทำงานที่ ตรอกหนังเหนียว แถวๆบางแค ไม่รู้ว่า อยู่ตรง ไหนแน่ รู้แค่
นี้แหล่ะ แต่แก ต้องรีบไป เอาน้องแก ออกมาเลยนะ ขีนปล่อย น้องแก ทำงานใช้หนี้
อยู่แบบนั้น น้องแก ตายแน่ๆ" วินาทีนั้น คิดอะไรไม่ออกเลย ช็อคอยู่พักนึง เราวิ่งไป
แอบร้องไห้ ในห้องน้ำ และคิดอยู่ อย่างเดียวว่า จะทำยังไงดี ถึงจะ ตามหา น้องเจอ
บางแค ตรอกหนังเหนียว หน้าตา มันเป็นยังไง? อยู่ที่ไหน? คำถาม มากมาย เต็มหัว
ไปหมด
::: พอตั้งสติได้ เราก็ไปปรึกษา กับลูกชาย ของป้า อายุรุ่นราว คราวเดียว กับเรา เอา
จดหมาย ให้เขาอ่าน พออ่านจบแล้ว เขาก็พูดขึ้นมาว่า "แล้วมึงจะเอาไง? จะให้กูไป
เป็นเพื่อนมั๊ย?".....เราบอก เขาไปว่า "เออพรุ่งนี้เช้า รถเข้า กรุงเทพฯ เที่ยวแรกเลย"
แล้วเรา ก็ไปพูด กับเจ้านาย เพื่อ ขออนุญาต แล้วก็พูด ส่งท้าย ไปอีกว่า "หนูขอเอา
น้องชาย มาทำงาน ด้วยคน ได้ไหม?" ทั้งๆที่ ไม่รู้ เลยว่า พรุ่งนี้ จะเป็นยังไง? จะได้
เจอ น้องชายมั๊ย? แต่เจ้านาย ใจดีมาก เขาก็อนุญาต ทันที
::: เราไม่คิดว่า เรื่องพอเขียนแล้ว จะยาวขนาดนี้ เพิ่งจะเขียนได้แค่ครึ่งเรื่องเอง เอา
ไว้เขียนต่อวันพรุ่งนี้ละกัน วันนี้ยังมีงานอื่นให้ทำอีกเยอะเลย
ขอบคุณสำหรับ อัปโหวต + คอมเม้นท์ และกำลังใจที่มีให้กัน
ความปรารถนาดี มีให้เพื่อนเสมอ
Much Love @tookta
