THE MOTHER OF SOUTH AFRICAN PASSES, SANI PASS! [EN/PL]

Tego dnia wyruszylismy wcześnie rano z Valemount Country Lodge, aby być w biurze touroperatorów na czas, aby zaliczyć nasza całodniową wycieczkę.

Podróżowałam wraz z przyjacielem, który był aż nadto pewien swoich umiejętności prowadzenia samochodu, oczywiście był nastawiony na jazdę samemu. Ja z drugiej strony chciałam odwiedzić matkę wszystkich południowoafrykańskich przełęczy z doświadczonym przewodnikiem. Tak więc zdecydowaliśmy się wybrać moją wersję zwiedzania. Kiedy już wyruszyliśmy w drogę z biurem podróży, pojazdem z napędem 4X4, utwierdziliśmy się w naszej decyzji decyzji, ponieważ poruszanie się po tej trasie wymaga ponadprzeciętnych umiejętności.

Sani Pass to przełęcz położona w zachodniej części KwaZulu-Natal, w Republice Południowej Afryki, na trasie między Underberg, KwaZulu-Natal i Mokhotlong, Lesotho. Leży dokładnie pomiędzy kontrolami granicznymi obu krajów, Lesotho i RPA i należy uiścić stosowną opłatę za jej przekroczenie. To jedna z najsłynniejszych dróg na świecie.

Jest to stroma żwirowa droga o długości około 9 km. Rozpoczyna się na wysokości 1544 m i wspina się na 1332 metry pionowe do wysokości 2876 metrów. Została zbudowana około 1950 roku i może być trudna do jazdy z powodu wielu luźno lezących kamieni. W złych warunkach pogodowych, zwykle pokryta jest śniegiem, błotem oraz lodem w zimie. Dlatego w prawie południowoafrykańskim dozwolone na niej są tylko pojazdy o napędzie 4x4. Od czasu do czasu można zobaczyć pozostałości pojazdów, którym nie udało się pokonać stromych pochyłości przełęczy.

Po drodze mogliśmy zobaczyć największe południowoafrykańskie antylopy Eland, odpoczywające na stokach. grupy pawianów, wiele wspaniałych ptaków oraz niezwykle odmiany roślin.

Byliśmy tak zachwyceni pięknem tej przełęczy, dowiedzieliśmy się o formacjach skalnych i wspomnianej wcześniej roślinności występującej na różnych wysokościach. Nasz przewodnik był bardzo dobrze poinformowany. Dzień był słoneczny i mieliśmy wszystkie możliwości, aby w pełni cieszyć się krajobrazem.

26.10.1948 r. Godfrey Edmonds jako pierwsza osoba, która przejechała przełęcz w pojeździe. To było zanim droga została zbudowana. Dotarcie na szczyt zajęło mu pięć i pół godziny. Pomagała mu grupa Basothos, oczywiście w asyście mułów, lin i innym sprzętem. W tamtych czasach osiągnięcie to było jak wspięcie się na Everest. To było tak niezwykłe i ostatecznie doprowadziło do zatwierdzenia budowy drogi. Sani Pass (P318) - Mountain Passes South Africa

Pierwsza połowa to zwyczajna jazda, ale wzrost wysokości jest szybki, więc czuliśmy jak odtykają się bębenki w uszach. To, co czekało wyżej, było najtrudniejszą częścią. Od granicy południowoafrykańskiej do szczytu i stanowiska kontroli granicznej w Lesotho. Podczas wspinaczki było bardzo mało okazji, aby bezpiecznie się zatrzymać.

Ale byliśmy już prawie na szczycie i zdecydowaliśmy się na sesję zdjęciową spoglądając w dół na drogę. Nagle zauważyliśmy nad nami sylwetkę, konia, ostrożnie schodzącego ze wzgórza. Wyglądał na bardzo przestraszonego i wydawało się, że chciał tylko wrócić do miejsca, z którego został zabrany. Według naszego przewodnika, zdarza się to dość często, koń został skradziony, ale jakoś udało mu się uciec. Jego żebra były wyraźnie widoczne, wyglądał trochę jak zagubiony duch. W każdym razie nie próbowaliśmy go złapać, po prostu pozwoliliśmy mu zmierzać.

Cała Sani Pass znajduje się na południowoafrykańskiej ziemi. Po przybyciu na szczyt dotarliśmy do posterunku kontroli granicznej w Lesotho. Znaleźliśmy się na szerokim płaskowyżu. Wzdłuż drogi, po obu stronach widzieliśmy maszyny budowlane, pozostawione w ziemi dziury. Wyglądało na to, że odbywała się tam wielka rozbudowa, jednakże na tym etapie nic się chwilo nie działo.

To, co widzieliśmy dookoła to mnóstwo zaniedbanych starych budynków i kilka małych grup ludzi z plemienia Basotho, ubranych w podobne do ponczo płaszcze, gumowe buty. Niektórzy z nich nosili słomiane kapelusze w kształcie stożka. Dowiedzieliśmy się, że opuszczają swoje gospodarstwa domowe na kilka miesięcy i podróżują do tego regionu, aby paść owce i zarabiać w ten sposób pieniędze.

Nasz przewodnik zabrał nas do jednej z chat, była prawie jakby wręcz przygotowana na przyjazd turystów. Bardzo gościnna pani pokazała nam jakieś ręcznie robione towary. Prawie jak gdyby już na nas czekał zagrzebany w węglu kociołek z wciąż parującym ciepłym chlebem. Podała nam kawałek i szczerze, był to jeden z najlepszych chlebów, jakie kiedykolwiek jadłam, gorący, maślany, lekko słodki i miękki. Kupiliśmy całą sztukę, aby później cieszyć się nim do kolacji.

Naszym końcowym przystankiem była Sani Mountain Lodge, gdzie mogliśmy odpocząć w najwyższym pubie w Afryce. W tym czasie zrobiło się trochę chłodno, więc pub był miłym schronieniem. Z ogniem i ścianami całkowicie pokrytymi graffiti innych podróżników, cieszyliśmy się lokalnym piwem i jedzeniem. Tuż za oknem zebrała się grupa miejscowych mężczyzn, zaczęli śpiewać, była to bardzo wyjątkowa atmosfera.

Mgła powoli pokrywała prawie cały szczyt i nie byliśmy już w stanie zobaczyć zadziwiających krajobrazów ani drogi pod nami.

Mimo to Sani Pass pozostaje najbardziej charakterystyczną przełęczą w Południowej Afryce. Niestety, jest wiele kontrowersji, również związanych z budową na szczycie. Istnieje możliwość, że droga zostanie całkowicie pokryta asfaltem, może to drastycznie zmniejszyć jej popularność oraz mieć duży wpływ na otoczenie.