Hello Steemians! Today the weather started to remind more of autumn. It got cold and rainy, therefore I wanted to share with you a short rainy story that has been secretly kept in my drawer for years.
(Image source: pixabay.com)
Translated english version:
A Raindrop Different From The Others
From the beginning of that day you could sense the smell of rain in the air mixed with the poisonous car fumes of the city. On the sixth floor of this block of flats the windows were open and the passing cars was the only sound to disrupt the total silence of this lonely flat. Cars were driving back and forth, without a particular destination, as if they were trying to resist the vanity in this life in their own way.
The tenant was a girl in her late twenties, quiet and decent. She had never caused any trouble and despite her young age, she never seemed to enjoy social life. She was wandering around the empty flat with her mind blank of any thought. There wasn't anything important to worry her, after all. Loneliness was a state of being she had got used to. Almost since she was a little girl.
As she entered the living room, she saw the door to the balcony open. A dreary and muggy breeze made the curtain move. With a few steps she got outside. She looked at the road beneath her. She felt a peculiar dizziness by the chaos of the traffic. She lift her gaze to the sky. It was clouded and everything around her bore an omen of heavy rain.
She felt weird. Living in a city with thousands of people she still felt so alone. There was nowhere someone to talk to. Nowhere someone to understand her. She grabbed the banister and looked down again. It was not that difficult. Besides, she didn't have any better plans for that day. She leaned a bit more. The stench of the car fumes almost choked her, even if her balcony was six floors high. A bit more. Right now a single breath kept her apart from the abyss.
The sky clouded over even more. A bit more. The first drops started to fall, but among them you could spot a raindrop quite different. They were getting closer to the road. Touching the sidewalk. They had already become one now and the rain kept going stronger.
Πρωτότυπη έκδοση στα ελληνικά:
Μια Σταγόνα Βροχής Διαφορετική Από Τις Άλλες
Στον αέρα πλανιόταν από το πρωί η μυρωδιά της βροχής αναμεμειγμένη με τα θανατηφόρα καυσαέρια των αυτοκινήτων. Στον έκτο όροφο της πολυκατοικίας τα παράθυρα ήταν ανοιχτά και ο θόρυβος από τα αυτοκίνητα που βρισκόντουσαν στο δρόμο ήταν ο μοναδικός ήχος που τάραζε την ηρεμία του μοναχικού διαμερίσματος. Τα αυτοκίνητα πηγαινοερχόντουσαν χωρίς να έχουν κάποιο ορισμένο προορισμό, σαν να προσπαθούσαν να αντισταθούν στη ματαιότητα της ζωής με το δικό τους τρόπου.
Η ένοικος του διαμερίσματος ήταν μια κοπέλα σοβαρή και ήσυχη. Ποτέ δε δημιούργησε προβλήματα και παρά το νεαρό της ηλικίας της δεν απολάμβανε την κοινωνική ζωή. Τριγυρνούσε άσκοπα στο άδειο διαμέρισμα με το μυαλό της άδειο από σκέψεις. Ούτως ή άλλως δεν υπήρχε κάτι σημαντικό στη ζωή της να την απασχολεί. Η μοναξιά ήταν μια κατάσταση στην οποία είχε συνηθίσει χρόνια τώρα. Από μικρό παιδί σχεδόν.
Καθώς έμπαινε στο σαλόνι είδε την μπαλκονόπορτα ανοιχτή. Ένα μουντό και πνιγηρό αεράκι κουνούσε την κουρτίνα ακανόνιστα. Με λίγα βήματα βγήκε στο μπαλκόνι. Κοίταξε κάτω στο δρόμο. Το χάος της κίνησης της προξένησε μια περίεργη ζαλάδα. Σήκωσε τα μάτια στον ουρανό. Ήταν συννεφιασμένος και τα πάντα γύρω της προμηνούσαν τη βροχή.
Ένιωθε περίεργα. Μέσα σε μια πόλη με χιλιάδες κατοίκους, αλλά και πάλι ένιωθε τόσο μόνη. Πουθενά ένας άνθρωπος για να μιλήσει. Πουθενά ένας άνθρωπος για να την καταλάβει. Έπιασε τα κάγκελα του μπαλκονιού και κοίταξε ξανά κάτω. Δεν ήταν τίποτα δύσκολο. Έτσι κι αλλιώς δεν της είχε μείνει κάτι καλύτερο να κάνει. Έσκυψε λίγο ακόμα. Η μυρωδιά απ'τα καυσαέρια την έπνιξε ακόμα και στο ύψος που βρισκόταν. Λίγο ακόμα. Τώρα πια μια ανάσα τη χώριζε από την άβυσσο.
Τα σύννεφα πύκνωσαν κι άλλο στον ουρανό. Λίγο ακόμα. Οι πρώτες σταγόνες άρχισαν να πέφτουν, αλλά μαζί τους έπεφτε και μια σταγόνα διαφορετική. Έφταναν στο δρόμο. Άγγιζαν το πεζοδρόμιο. Τώρα πια είχαν γίνει ένα και η βροχή συνέχιζε να δυναμώνει.
Thank you for reading this. I'd be happy to see your thoughts in the comments down below. If you please, feel free to pay a visit to my blog, @ruth-girl, and check out my short stories, educational posts and my series on bizarre natural phenomena.
Finally, the greek community of steemit is here and waiting for you to discover it! Follow the @greek-trail for daily doses of good-quality posts by wonderful writers!
Until my next post,
Steem on and keep smiling, people!
